Ik geloof niet in toeval. Toen ik tijdens de herstelperiode van mijn heftige burnout een tijdschriftartikel over “You only die once” van The School of Life onder ogen kreeg, voelde ik dan ook meteen dat ik hier iets mee moest gaan doen.
The School of Life
Ingeval je nog nooit van The School of Life gehoord hebt: ze werd in 2008 opgericht door de Britse filosoof en schrijver Alain de Botton. Wat deze school echter zo bijzonder maakt, is dat ze ideeën uit de filosofie, sociologie, geschiedenis, neurowetenschappen, kunst, literatuur en psychotherapie gebruikt om mensen te leren omgaan met hun problemen. Je kan hier bijvoorbeeld lessen en lezingen volgen over het omgaan met stress en hoe je rust kan vinden in de chaos van het alledaagse leven maar er zijn ook cursussen, retraites en workshops over hoe je je creativiteit kan ontketenen of de zoektocht naar de job die echt bij je past en over nog 101 andere dingen.
You only die once
Zoals de naam al laat vermoeden, ga je tijdens de les “You only die once” samen met een filosoof onderzoeken hoe je je eigen dood op een positievere manier in je eigen leven kan gebruiken. Dat klinkt op het eerste zicht misschien wat vreemd of zelfs luguber maar er vanuit gaan dat het leven eindig is, kan het wel makkelijker maken om knopen door te hakken en aan te voelen hoe je je leven wil inrichten en waar je je tijd en energie in wil steken. Als je twijfels of vragen hebt bij je huidige relatie, kan je jezelf bijvoorbeeld de vraag stellen “zou ik in deze relatie blijven als ik nog maar 1 jaar te leven had?”.
Of misschien zit je wel in een gelijkaardige situatie als ik toen ik dit artikel onder ogen kreeg. Het herstel van mijn burnout was op dat moment namelijk al goed gevorderd maar ik slaagde er maar niet in om op werkvlak de nodige knopen door te hakken. Zo wist ik niet of ik nog wilde terugkeren naar mijn vroegere werkgever maar speelde ik ook met het idee om wel te blijven maar een overplaatsing naar een andere afdeling te vragen waar ik mijn talenten en vaardigheden wel optimaal zou kunnen benutten om mezelf dan even later weer af te vragen of ik toch niet beter als freelancer zou beginnen werken.
In de hoop deze knopen definitief te kunnen doorhakken, waagde ik me dus aan het gedachte-experiment uit het artikel en stelde ik mezelf twee vragen: (1) zou ik mijn laatste levensjaar bij deze werkgever willen doorbrengen en (2) zou ik dit werk willen doen als ik nog maar kort te leven had?
Het antwoord kwam meteen en was heel simpel: een luide en oorverdovende nee. Ik zou mijn laatste levensjaar nooit doorbrengen bij een werkgever wiens waardenpatroon haaks staat op alles wat voor mij essentieel is in het leven. En ik zou al evenmin kiezen voor een job waarvoor ik elke zondagavond niet alleen moed moest verzamelen voor maandag maar ook op zoek moest naar manieren om weer een nieuwe week door te komen. Wat ik dan wel precies wilde doen, moest ik nog verder uitzoeken maar 1 ding wist ik nu in elk geval wel met 300% zekerheid: terugkeren naar mijn oude werkgever (ook al zou het op een andere dienst zijn) was voor mij geen optie meer.
Universeel hulpmiddel bij keuzestress
Dit bijzondere gedachtenexperiment beperkt zich uiteraard niet tot vragen en twijfels over je werk of je relatie. Je kan het ook op tal van andere keuzes toepassen:
Zou ik in mijn laatste jaar op aarde tevreden zijn met het sociale leven en de vriendschappen die ik nu heb?
Zou ik mijn laatste twaalf maanden doorbrengen met de mensen die nu in mijn leven zijn? Of zijn er ook mensen bij met wie ik in dat geval geen contact meer zou hebben?
Zou ik tevreden zijn met mijn huidige emotionele, mentale en spirituele niveau als ik nog maar 1 jaar te leven zou hebben?
Heb ik een doel of plan waar ik me nu mee bezig hou maar waar ik onmiddellijk mee zou stoppen als ik nog maar een jaar te leven zou hebben?
Door de tijd te nemen om hierover na te denken en eerlijk te zijn tegenover jezelf, krijg je een scherper beeld van wat je wel en niet in je leven wil. En dat kan behoorlijk hard en confronterend zijn. Maar niet zo hard als op je sterfbed liggen en beseffen dat je nog niet eens de helft van je dromen hebt vervuld omdat je bepaalde keuzes (niet) gemaakt hebt. Beseffen dat je je hele leven op automatische piloot hebt geleefd. Beseffen dat je altijd op safe hebt gespeeld en volgens de verwachtingen, meningen en regels van anderen hebt geleefd.
Hoe eerlijk ben jij met jezelf over hoe je leven op dit moment is? Doe je wat je wil doen? Heb je wat je wil? Voelt dit goed? En belangrijker nog: voelt het ook echt als jou? Of zou je het helemaal anders doen als je wist dat je nog maar 12 maanden te leven had?
©ziel&zo2023
Σχόλια